ماده ای که معمولاً غشایی یا ترکیبی است در ایزوگام قهرمان که برای ایجاد سطحی در برابر آب غیرقابل نفوذ استفاده می شود. پوشش یا غشایی که برای جلوگیری از نفوذ آب تحت فشار روی سطحی مانند دیوار پایه اعمال می شود.
مواد ممکن است شامل آسفالت، نمد، قیر یا غشاهای مصنوعی مختلف باشد. عایق رطوبتی که بر اساس اصل پارگی عمل می کند، به شکل پوشش هایی انجام می شود که روی سازه اعمال می شود تا از سمت مخالف فشار آب محافظت شود.
این روش عمدتاً در تعمیر و ترمیم عایق رطوبتی سازه ها (مثلاً با گچ کاری از داخل زیرزمین هایی که در معرض سیل قرار دارند) و برای حفاظت ضد نشت سازه های زیرزمینی که عناصر نگهدارنده آنها در بتن ریزی شده اند استفاده می شود.
اتصالات لب به لب به زمین اطراف یا پی سنگ (تونل ها، کیسون ها و محفظه های زیرزمینی در عمق زیاد).
برای نصب عایق رطوبتی از این نوع، از پوشش های عایق رطوبتی استفاده می شود که امکان لنگر انداختن در پشت سازه اصلی (عایق رطوبتی ریخته شده و نصب شده) را فراهم می کند.
یا در اثر طولانی مدت آب، چسبندگی بالایی به بتن دارند (گنیت سیمانی، آسفالت سرد و … عایق رطوبتی با رنگ اپوکسی).
مجموعه عملیات مربوط به نصب عایق رطوبتی شامل آماده سازی فونداسیون، نصب پوشش عایق رطوبتی و محفظه محافظ و آب بندی درزهای تغییر شکل و بخش های کوپلینگ می باشد.
در انتخاب نوع عایق رطوبتی مورد استفاده، اولویت به پوشش هایی داده می شود که در شرایط اطمینان و هزینه برابر، امکان مکانیزه شدن کلی عملیات عایق رطوبتی و حذف ویژگی فصلی آنها را فراهم می کند.
در اتحاد جماهیر شوروی، انواع جدیدی از تأسیسات عایق رطوبتی ایجاد شده است که با موفقیت این مشکلات را حل می کند، از جمله عایق رطوبتی آسفالت گچ شده، رنگ شده با پلیمر، اشباع شده و نصب شده.
