این اختراع مربوط به مستربچ سیلیکون و رزینی با سطوح بالایی از رزین و روش های استفاده از مستربچ ها در ساخت محصولات پلیمری، مانند محصولات پلی الفین است. علاوه بر رزین، مستربچ ها حاوی پلیمر حامل هستند که ممکن است مثلاً پلی اتیلن باشد.
پلیمر حامل بر اساس پردازش پذیری مستربچ و تأثیر بر محصول نهایی انتخاب می شود. به طور خاص، پلیمر حامل ترجیحاً برای تسهیل اختلاط با رزین و یا تسهیل انجماد مستربچ مذاب انتخاب میشود.
مستربچ ممکن است با یک پلیمر مخلوط، مانند یک پلی اولفین مخلوط، برای تشکیل یک ترکیب پلیمری، مانند یک مخلوط پلی اولفین، مخلوط شود.
این ترکیب ممکن است مستقیماً به محصول نهایی تبدیل شود، به عنوان مثال، فیلم پلی پروپیلن، کالاهای قالبگیری شده، یا چسب، با مخلوط کردن مستربچ با پلیمر مخلوط، مانند پلی اولفین، و پردازش ترکیب پلیمری به محصول نهایی.
2. بحث در مورد پلیمرهای پس زمینه در طیف گسترده ای از محصولات مفید هستند. به عنوان مثال، از پلیمرها ممکن است برای ساختن فیلم ها، محصولات قالب گیری شده و چسب ها استفاده شود.
به عنوان مثال، پلی اولفین ها مواد پلاستیکی هستند که به دلیل ترکیبی از سختی، شکل پذیری، ویژگی های مانع، مقاومت در برابر دما، خواص نوری، در دسترس بودن و هزینه کم، برای ساخت طیف گسترده ای از محصولات با ارزش مفید هستند.
از آنجایی که پلی اولفین های ترجیحی پلیمرهای نیمه کریستالی هستند، تعدادی از این ویژگی های مهم مانند سفتی، ویژگی های مانع، مقاومت در برابر دما و خواص نوری به توانایی پلی الفین برای بلور شدن به موثرترین روش و در درجه مطلوب بستگی دارد.
فرآیند تشکیل یک محصول پلی اولفین به شدت بر رفتار تبلور ماده و خواص نهایی آن تأثیر می گذارد. به عنوان مثال، هنگامی که پلی پروپیلن یا پلی اتیلن به لایه نازک ریخته می شود.
پلیمر آنقدر سریع سرد می شود که سطح بلورینگی نهایی با این فرآیند “کوئنچ” کاهش می یابد و به همین ترتیب سفتی فیلم کاهش می یابد.
فیلمهای پلیپروپیلن ریختهگری معمولاً سفتی را نشان میدهند که به صورت مدول کششی اندازهگیری میشود، اسماً 100 kpsi. فیلمهای پلی پروپیلن با جهتگیری بالا معمولاً مقادیر مدول را ۲ تا ۴ برابر بیشتر از مقادیر فیلم پلیپروپیلن ریختهگری نشان میدهند.
در حالی که محصولات قالبگیری ضخیم غیر جهتدار معمولاً مقادیر مدول اسمی ۵۰ تا ۱۰۰ درصد بیشتر از فیلم پلیپروپیلن ریختهگری را نشان میدهند.